Þrælaeyja?

Ég hef einhvern veginn á tilfinningunni að samningamenn okkar í þessu RISASTÓRA máli sem er icesave séu engann veginn starfi sínu vaxnir. Með því að lesa upptalningu Jóns Helga Egilssonar á 11 ranghugmyndum um icesave er erfitt að komast að annarri niðurstöðu.

Lárus Blöndal hrl. og Stefán Már Stefánsson lagaprófessors, sérfræðings í Evrópurétti skrifa auk þess mergjaða grein um icesave málið í miðopnu Moggans í dag. Sjá ágætis útdrátt hér.

Vandamálið er að við gætum alveg eins lýst okkur gjaldþrota strax. Vaxtagreiðslur af þessari stærðargráðu setja þjóðina aftur í moldarkofana og drepa alla von um samkeppnishæfni landsins við aðrar þjóðir. Einhverjir halda því fram að sem hlutfall af þjóðartekjum séu vextirnir hærri en þjóðverjar greiddu í stríðsskaðabætur eftir fyrri heimstyrjöld. Erum við betur aflögufær?

Ég efast stórlega um að Alþingi hafi heimild til að skuldsetja þjóðina á þennan hátt.

Mér finnst líka að það hljóti að vera einhver atriði sem er haldið leyndum. Því rökin fyrir skuldbindingu eru undarlega lítil.

Nokkrar spurningar:

• Hvers vegna var ekki brugðist við setningu hryðjuverkalaga?
• Af hverju var ekki farin dómstólaleið?
• Hvað liggur svona mikið á?
• Hvers vegna eru bretar og hollendingar ekki hafðir með í ráðum við að sakfella glæpamennina sem komu þessu á?
• Vita bretar og hollendingar hvaða áhrif þetta hefur á kjör íslensks almennings?
• Hvers vegna er ekki þjóðaratkvæðagreiðsla um málið?
• Var einhver þvingun í gangi frá ESB?
• Þurfum við að kaupa okkur vini?

Hér þarf að spyrna við fótum.