Kjallarinn.net

Íslenska krónan er ónýt!

Ég er sammála Vilhjálmi Þorsteinssyni að íslenska krónan er ónýt. Við verðum samt að hafa í huga að  við erum í raun með tvær myntir hér, íslenska krónu sem launþegar fá og svo verðtryggða krónu sem bankarnir fá.

Þetta held ég að hafi mögum farið að verða ljóst þegar myntkörfulánin fóru að bjóðast. Ég held nefninlega að fólk hafi tekið bestu ákvörðun út frá fyrirliggjandi upplýsingum um að skipta yfir í erlend lán. Þar eru lægri vextir og heildarafborganir lægri.

Þá voru menn að tala um 30% sveiflur í gengi, en enginn gerði ráð fyrir  því sem gerðist. Nánast algert hrun íslenska efnahagskerfisins. Á því áttu fáir von.

Gæti líka bætt við stjórnmálakerfinu og einhverju fleiru. (Ætla samt ekki að fara út í hagfræðilegar skilgreiningar).

Efnahagshrunið er borið af launþegum í amk. helmingslækkun launa og af skuldugum íbúðareigendum í formi stökkbreyttra lána (eða helmingslækkun húsnæðisverðs).

Þar er komið að forsendubrestinum sem Hagsmunasamtök heimilanna hafa bent á, en ráðamenn þrjóskast við að viðurkenna.

Norðmaður um Icesave

Athuglisvert að heyra hvað Hans Lysglimt hefur að segja um Icesave, ríkisstjórnir og banka í stóra samhenginu. Það er ýmislegt sem hann bendir á sem vill stundum gleymast. ESB á t.d. alveg möguleika á að lenda í svipaðri lánakrísu og Ísland. Einnig það að ríkisstjórn er ekki sama og fólkið (nokkuð sem er alltaf að skýrast betur og betur þessa dagana).

Hann leggur loks til að við tökum upp frísvæði gjaldmiðla. Hættum með krónuna og leyfum viðskipti með dollara, evrur, pund og jafnvel gull.

Áhugaverð tækniráðstefna

Microsoft á Íslandi halda nú annað árið í röð tækniráðstefnu sem óhætt er að mæla með. Hér eru komnir nokkrir af áhugaverðustu fyrirlestrum frá TechEd og Convergence.

Hægt er að velja úr meira en 100 fyrirlestrum um Microsoft tækni og hugmyndafræði. Boðið er upp á sérstakar línur fyrir stjórnendur, tæknimenn og hugbúnaðarfólk og í raun setja saman sína dagskrá.

Aldrei að vita nema þú nælir þér í eina góða hugmynd (eða jafnvel fleiri). Ég mætti á ráðstefnuna í fyrra og var mjög sáttur við alla umgjörð og efnið var vel fram sett.

Ekki verra að ráðstefnan er ókeypis – sem hentar óneitanlega frábærlega á þessum síðustu og verstu…

www.microsoft.is/best_of_2010

Samræðustjórnmál?

Ég var ánægður þegar forsetinn synjaði lögum um fjölmiðla árið 2004 og ég er líka ánægður þegar hann bregst við vilja, að því er virðist, meirihluta fólksins í landinu.

Í hvorugt skiptið hefði málið þurft að ganga svona langt. Bara ef svona umdeild mál væru leyst með samræðum og vilja til að ná breiðri samstöðu.

Mistökin liggja hjá ríkisstjórninni sem átti að hlusta betur á þjóð sína. Sérstaklega eftir atburði síðastliðins vetrar. Mistökin voru að gera þetta mál að flokkspólitísku máli og að hengja líf ríkisstjórnarinnar á ákveðna niðurstöðu. Það sama má reyndar segja um ESB umsóknina sem er eiginlega alveg öruggt að verður hafnað af þjóðinni nema hægt sé að sannfæra okkur um hver ávinningurinn verður.

Hvort stjórnin lifir veltur á því að hún ákveði að breyta vinnubrögðum sínum í átt að virkari samstöðu um stóru málin.

Það var reyndar sérstaklega ánægjulegt að sjá Steingrím í viðtali við breska fjölmiðla. Þar sem hann kom sjónarmiðum Íslands í Icesave málinu skýrar á framfæri en ég hef séð áður.

Meira af þessu!

Björgum bönkunum!

Því miður er allt of mikið satt í þessu myndbandi og erfitt að hlæja að þessu. Staðreyndin er nefninlega sú að aðferðin sem nota á við “greiðslujöfnun” og “skuldaaðlögun” virðast eingöngu hugsaðar til þess að bjarga bönkunum með því að forða okkur lántakendum frá gjaldþroti og halda okkur lengur á hamsturhjólinu. Í stað þess að afnema eða aftengja vísitöluna og gengisbindingu er búið til afar flókið kerfi sem enginn skilur hvaða áhrif hefur.

Fasteignir verða áfram óseljanlegar og sú fjárfesting sem sett hefur verið í eignirnar tapað fé.

Þegar laun hafa auk þess lækkað um 50% m.v. nágrannalöndin er erfitt að réttlæta hvers vegna við ættum að vera kyrr á skerinu.

Hagsmunasamtök Heimilanna virðast standa ótrúlega ein í þeirr baráttu að finna einhverja réttláta leið sem kemur fólkinu í landinu á fætur á ný. Gaman að sjá þau beita húmor í þessu myndbandi. Húmorinn bítur oft fastast.

Mæli með að þú skráir þig í samtökin: Heimilin.is

Icesave auglýsingin sem aldrei birtist…

Hér er komin “bráðsmellin” auglýsing sem gerð var rétt áður en hrunið kom og birtist aldrei (kennski sem betur fer).

Icesave samkvæmt auglýsingunni er algerlega GEGNSÆTT og hefði þá kannski endirinn átt að kveikja á einhverjum perum þar sem veggirnir á klósettinu eru líka gegnsæir 🙂

Minnir mann á máltæki eins og “ekki kasta steini úr glerhúsi” og upp koma orð eins og “fyrring” og “kjaftstopp”.

Lífið og dauðinn?

Gaman að sjá hvað við eigum frábæra fyrirlesara.

Jónas Björgvin Antonsson er framkvæmdastjóri Gogogic símatölvuleikjaframleiðslufyrirtækisins góðkunna. Hér leiðir hann okkur í sannleikann um lífið og dauðann og hvað það er mikilvægt að framkvæma draumana sína NÚNA en bíða ekki eftir því að komast á eftirlaun.

Verst að ég missti af þessum TEDx viðburði í þetta skipti…

Þjóðfundur?

Það er í mínum huga alveg nauðsynlegt að koma stjórnmálamönnum og flokkum frá um stundarsakir þegar við sem þjóð myndum okkur sýn á framtíðina. Það var því mjög gleðilegt að frétta af því að hópur sem virðist vera óháður bæði flokkum og stórfyrirtækjum ætlar að halda stóran vinnufund þar sem breið flóra landsmanna leggur til hugmyndir til framtíðarstefnu landsins.

Þjóðfundur Þjóðfundurinn gefur færi á að lyfta umræðunni upp úr einstökum viðfangsefnum, horfa lengra fram og hlusta á visku þjóðarinnar. Sú aðferð að leiða saman stóran hóp til stefnumörkunar er vel þekkt, en aldrei áður hefur verið prófað að kalla saman tölfræðilega marktækt úrtak heillar þjóðar í því skyni að efna til samtals í heilan dag. Gildi fundarins felst í því að hlusta á þjóðina – þ.e. marktækt úrtak hennar.

Aðferðinni er líkt við mauraþúfu þar sem samlegðin er stærri en einstaklingar innan heildarinnar:

Undirbúningshópur Þjóðfundar er samsettur af einstaklingum sem hafa ólíkan bakgrunn en eiga það allir sameiginlegt að hafa með einum eða öðrum hætti framkvæmt og talað fyrir skipulagðri sameiginlegri umræðu og hugmyndavinnu meðal þjóðarinnar til þess að finna bestu leiðina til framfara við nýjar aðstæður. Hópurinn hefur kallað sig Mauraþúfuna með vísan til þess sem á ensku hefur verið kallað „Collective Intelligence“.

Nánar um nafnið Mauraþúfan

Á síðari árum hefur orðið æ ljósara að stórir hópar búa yfir innsæi og viti sem einstaklingarnir innan hópanna eru sér ekki meðvitaðir um. Þekkt dæmi af þessu fyrirbrigði í náttúrunni er mauraþúfa. Mauraþúfa er samyrkjubú margra miljóna maura sem hver og einn hefur ákaflega takmarkað vit og stjórnast eingöngu af eðlishvötum. Ef ytri ógn stafar að mauraþúfunni, ef til að mynda nálæg á er í vexti og grefur úr árbakkanum og nálgast mauraþúfuna bregst mauraþúfan við og færir sig lengra frá ánni. Enginn maur tekur þessa ákvörðun – mauraþúfa sem heild hefur vit sem engum mauranna er gefið og enginn mauranna veit af. Staðfestingar hafa fengist fyrir því að þannig sé þetta líka í mannheimum.

Hópurinn hefur starfað í sumar og hist reglulega til þess að stilla saman hugmyndir og móta aðdraganda, skipulag og eftirfylgni Þjóðfundar. Hópurinn hefur lagt fram þessa vinnu endurgjaldslaust og mun gera það áfram. Einstaklingar innan hópsins hafa víðtæk alþjóðleg tengsl við sérfræðinga með reynslu á þessu sviði sem hafa boðið fram aðstoð sína við undirbúning fundarins fram að þessu endurgjaldslaust. Allir þeir sem komið hafa að málinu eiga það sameiginlegt að hafa brennandi áhuga og trú á verkefninu og þeim áhrifum sem það getur haft þjóðinni til heilla.

Hægt er að hafa samband við Mauraþúfuna í síma 773.7399 eða á maurathufan@gmail.com. Grandagarði 2, 101 Reykjavík.

Eftirfarandi hafa verið þátttakendur í Mauraþúfunni:
Bjarni Snæbjörn Jónsson (framkvæmdaráði)

Björk Guðmundsdóttir

Guðjón Már Guðjónsson (framkvæmdaráði)

Gunnar Jónatansson

Halla Tómasdóttir

Haukur Ingi Jónasson

Lárus Ýmir Óskarsson (framkvæmdaráði)

María Ellingsen

Svandís Svavarsdóttir

Þorgils Völundarson

Síðustu misserin hafa ótal margir bæst við skipulagshópinn til þess að hjálpa með ólík viðfangsefni.

Vonandi nær þessi aðferðafræði að skila okkur Nýju Íslandi…

Nánar:

http://www.thjodfundur2009.is/

http://www.facebook.com/thjodfundur2009

Microsoft Windows frá upphafi…

Er ekki rétt að rifja aðeins upp sögu þessa vinsæla stýrikerfis sem nú er að koma út með nýja útgáfu?

Þetta vekur óneitanlega blendnar tilfinningar – smá nostalgíu jafnvel 🙂

Sumar útgáfurnar af Windows stýrikerfinu voru gríðarmikil framfaraskref og aðrar hreint hræðilegar (t.d. BOB) og “bláskjár dauðans” kom óþarflega oft upp.

Nýjasta útgáfan er Microsoft Windows 7

Microsoft menn eru stoltir af Windows 7 og treysta því að það sé það besta frá upphafi. Þeir eru víst búnir að læra af Windows Vista sem náði eiginlega aldrei neinni útbreiðslu.

Sami rassinn.

Núna þegar Ísland er svo gott sem gjaldþrota (líklega verr statt en gjaldþrota), og afborganir af lánunum okkar hjóna eru orðin eins og við hefðum keypt 400 fermetra lúxusvillu á besta stað í bænum, eða London jafnvel. Þá velti ég því fyrir mér: Hvernig gat þetta gerst? Íslenskir stjórnmálamenn breyttu góðu hagkerfi í eina rjúkandi rúst. Það tók þá 18 ár, frá 1991 til og með 2008. Þessir stjórnmálamenn eru kallaðir bjálfar í dagblöðum úti um allan heim. Geir Haarde var valinn í 4 sætið af lesendum The Guardian yfir þá þjóðarleiðtoga sem bera mesta sök á hruninu á fjármálamörkuðum heimsins!
Hvað gerðist? Af hverju kusum við Íslendingar bjálfa til að stjórna okkur? Erum við ekki vel menntuð þjóð? Það eru allir að segja það. Er það bara eitthvað smjaður? Nú veit ég að Geir Haarde og Davíð eru engir bjánar, en þeir höguðu sér vissulega bjánalega, og mistökin voru stór. Núna þurfum við almenningur að borga Icesave vegna þess að einkaaðilum var leyft að stunda fjárglæfrastarfsemi í öðrum löndum eftirlitslaust.

Bjarni Benediktson núverandi formaður Sjálfstæðisflokksins benti réttilega á að flokkurinn hefði verið valinn 1991, og aftur 1995 og aftur 1999 og aftur 2003 og aftur 2007, til að stjórna landinu. Af hverju gerðum við það? Það vissu allir sem fylgdust með hvernig Landsbankinn var seldur, að þar var á ferðinni misbeiting valds af verstu tegund. Það var skrifað um söluna á þeim tíma. Það byrtist góður greinaflokkur um þetta mál í Fréttablaðinu eftir Sigríði Dögg Auðunsdóttir, þar sem allt þetta mál er rakið. Og núna er allur sannleikurinn kominn í ljós: Þeir fengu Landsbankann á 10 milljarða, borguðu bara hluta, nú þurfum við að kaupa hann til baka fyrir 700 milljarða!

En af hverju kusum við þess stjórnmálamenn aftur og aftur? Upplýsingarnar lágu fyrir. Margir hagfræðingar vöruðu við því sem var að gerast. Það var stórkostlegur viðskiptahalli við útlönd og gegndarlaus skuldasöfnun alveg frá 2001 sem bara jókst og jókst þartil hrunið varð En: Það þurfti að leita til að finna réttu greinarnar. Það þurfti að hafa áhuga á málefninu og velta því fyrir sé hvað var að gerast. Íslenskir kjósendur létu hinsvegar nægja að velta sér við í sófanum og segja spekingslega: ”Það er sami rassinn undir þessu öllu saman”, og héldu áfram að kjósa sama flokkin sama hvað á dundi.

Ég er þeirrar skoðunar að lýðræðið sjálft sé amk hluti af vandamálinu. Þjóðfélagið byggir á því að það séu gerðar kröfur til allra þjóðfélagshópa: Launþegar gera kröfu til vinnuveitenda og öfugt, kennarar til nemenda, foreldrar til kennara osfrv. Þetta virkar. En það er einn þjóðfélagshópur sem enginn gerir neinar kröfur til: Það eru kjósendur. Þeir geta hegðað sér nákvæmlega eins og þeim sýnist, og allir eru hvattir til að kjósa.
Það á ekki að hvetja menn til að kjósa. Það á að hvetja menn til að kynna sér málin og þá að kjósa. Það ætti jafnvel að halda uppi áróðri til að fá þá sem ekki hafa áhuga á stjórnmálum til að kjósa ekki. Ef við fengjum áhugasama kjósendur, þá myndu áhrif ýmissa styrktaraðila minnka. Stjórnmálaflokkarnir þyrftu ekki að fara í rándýrar kynningar og markaðsherferðir, kostaðar af fyrirtækjum og hagsmunaaðilum sem síðan ætlast til að fá greiðann endurgoldinn með einum eða öðrum hætti.

Margir hafa rætt um að nota tölvutæknina til að halda fleiri þjóðaratkvæðagreiðslur til að auka beint lýðræði.  Það er eflaust mögulegt upp að vissu marki, en það má ekki ofnota það, einmitt vegna þess að menn verða að geta tekið upplýsta ákvörðun.  Fyrsta skrefið er að hafa viljann til þess. Það mætti nota tölvutæknina til að biðja fólk um að svara nokkrum léttum spurningum um málefnið sem spurt er um.  Þannig mætti útiloka þá sem ekki hafa minnsta áhuga eða þekkingu á málunum.
Ég er viss um að það væri til bóta ef kosningafyrirkomulaginu væri breytt svona. Það yrið til þess að þrýsta á bæði stjórnmálamenn og fjölmiðla um að halda uppi vitrænni umræðu og viðhafa öguð vinnubrögð. Kannske gætu aðrar þjóðir tekið okkur til fyrirmyndar.  Það væri nú skemmtileg tilbreyting.  Ísland er nú ekki eina landið sem hefur kosið yfir sig bjálfa og einræðissinnaða foringja.